Ποιά είναι αυτή η διαδικασία κατά την οποία γίνεσαι ένα με το συναίσθημα; Όταν δεν είσαι πια ο τάδε ή η τάδε, αλλά ο πόνος, η χαρά, η αγάπη….;
Όταν είσαι απλά ενέργεια, συνείδηση;
Ποιά είναι η διαδικασία αυτή;
Όταν γίνεσαι παρατηρητής ενσαρκωμένος, μέσα στο σώμα σου και όχι απλά στην σκέψη σου;
Όταν βλέπεις την πολικότητα και μιλάς ή παίρνεις θέση απλά από συνήθεια ή για να μην δείξεις την έκπληξη που νοιώθεις;
Όταν παίρνεις αποφάσεις βάση της λογικής σου που φαίνεται παράλογη στους άλλους γιατί δεν είναι κοινή;
Όταν απλά η παρουσία σου σε μαρτυρά και οι άλλοι νοιώθουν αμήχανα μπροστά σου;
Όταν κάποιοι άλλοι χαίρονται και γεμίζουν κοντά σου;
Όταν θέλεις να επικοινωνήσεις με τους άλλους αλλά οι λέξεις νοιώθουν άβολες στο στόμα σου;
Όταν θέλεις να τους αγκαλιάσεις για να τους δείξεις μέσω της αίσθησης, αυτό που είσαι, αυτό που νοιώθεις;
Ποιά είναι η διαδικασία αυτή;