Η Καρδιά μας αγαπά την χαρά, αγαπά αυτή την αίσθηση της εσωτερικής ικανοποίησης που μας δίνει το αίσθημα της ευφορίας και της πληρότητας.
Η καρδιά μας, μας ζητά να έχουμε ευδαιμονία. Έχοντας το αίσθημα της ευδαιμονίας για πυξίδα, οδηγούμαστε στην ανακάλυψη του ανώτερου δρόμου μας.
Η καρδιά μας δεν λέει ποτέ ψέμματα. Αν δεν συμφωνεί με τον προορισμό που έχουμε ορίσει, εκφράζει την δυσαρέσκειά της με τον τρόπο της. Είναι δική μας δουλειά ν’ανακαλύψουμε την γλώσσα της, η οποία δεν είναι άλλη από αυτή των συναισθημάτων.
Αν αυτό που κάνουμε δεν μας τραβάει, δεν μας ενθουσιάζει, σημαίνει ότι δεν είναι για μας.
Σαφώς και κάποια πράγματα μπορεί να τα κάνουμε χωρίς να μας εμπνέουν αρχικά.
Γιατί είμαστε υποχρεωμένοι. Χαρτιά, γραφειοκρατικά…
Όταν όμως η καρδιά μας λειτουργεί εμπνευσμένα, οι τυπικές γραφειοκρατικές υποχρεώσεις δεν έχουν σημείο αρνητικής κρούσης πάνω μας.
Ας δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας για να βρούμε τις στιγμές που νοιώσαμε το αίσθημα της ευδαιμονίας.
Τι κάναμε την συγκεκριμένη στιγμή; Που βρισκόμασταν; Με ποιόν;
Τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε χαρά;
Τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί; Ότι υπάρχουμε;
Υπάρχει κάτι που θα θέλαμε να είχαμε κάνει και δεν το κάναμε;
Ας δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας για να επανασυνδέσουμε την καρδιά μας με τα συναισθήματα αυτά. Με τις μνήμες, τα όνειρα.
Ας της ανοίξουμε τον δρόμο για να μπορέσει να μας οδηγήσει με ομαλότητα και αρμονία στον δρόμο που μας ανήκει. Τα δώρα που περιμένουν είναι πολλά και ανεκτίμητης αξίας. Ηρεμία, ειρήνη, χαρά. Υπομονή, διάκριση, κατανόηση. Προστασία, δημιουργικότητα, αποτελεσματικότητα και αφθονία.