Μήπως ήρθε ο καιρός να αποφασίσουμε αν επιλέγουμε την έμπνευση ή την αποστράγγιση ως αποτέλεσμα της συναλλαγής μας με το περιβάλλον μας;
Εμείς επιλέγουμε σε ποιά κατεύθυνση θα στρέψουμε την προσοχή μας. Γνωρίζοντας ότι όπου στρέφουμε την προσοχή μας στρέφεται η ενέργειά μας, αναγνωρίζουμε τον ρόλο μας στην επιλογή του αποτελέσματος των συναλλαγών μας.
Δεν μπορούμε να απαιτούμε μια υγιή σχέση όταν γνωρίζουμε ότι κάποιοι λειτουργούν έχοντας σε μόνιμη βάση μια ανταλλαγή, ή όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε ένα τέτοιο υπόβαθρο. Σ’ αυτές τις συναλλαγές κάποιος χάνει και κάποιος κερδίζει.
Για να μας αποστραγγίσει κάποιος σημαίνει ότι κάτι έχουμε να χάσουμε. Σημαίνει ότι υπάρχει φόβος να μην είμαστε επαρκείς. Σημαίνει ότι φοβόμαστε να χάσουμε, να μάθουμε ότι κάποιος μπορεί να μας επιβληθεί.
Αν εμείς μπαίνουμε στην συναλλαγή εστιαζόμενοι σε αυτό που ούτως ή άλλως θα λάβουμε βάση της συνεργίας ως ελεύθερης ενέργειας, βάζοντας για στόχο να απολαύσουμε την στιγμή γι’ αυτό πού είναι, και όχι γι’ αυτό που θα θέλαμε να είναι, τότε και μόνο τότε, θα συνεχίζουμε να θρέφουμε την ύπαρξή μας, ζώντας στο τώρα.
Αναμένοντας την επιτυχία στο επίπεδο αυτό τίποτα δεν μας εμποδίζει να ανασυγκροτούμε τις δυνάμεις μας αποφεύγοντας αποστραγγιστικά περιβάλλοντα ή ανθρώπους.
Πολλές φορές το « όχι » σε τέτοιες καταστάσεις φέρει την νοητική και συναισθηματική ενδυνάμωση που απαιτεί το ενεργειακό μας επίπεδο, η γέφυρα μας, για να υπερβεί την παρελθούσα αδυναμία.
Πολλές φορές λέγοντας « όχι » σε αρνητικές για μας καταστάσεις λέμε « ναι » στην ψυχή και το πνεύμα μας που διψά να μας δει ενδυναμωμένους και να συνεχίσουν την εξέλιξη τους μέσα από μας.